Silencio: unha cántiga de berce para unha nai

Volves ás túas entrañas
atravesando silencios brandos.
Vai friaxe e a raxeira do sol en inverno
ofrece só unha luz xeada.
Poste nas puntas dos pés,
e acochas.

Non veño chamarte,

non enunciarei.

Déixate caer no sono,

velaí vai,
veña,
vai.