DÉCHESME ESPIÑAS
 |
||
 Rosalía en Camiño |
||
 |
Tradución: Isaac Xubin
I
Déchesme espiñas
por se era a flor que amabas.
Dobraches o lombo até bicar a terra
e, para evitar que o refacho me golpease,
que me derrubase,
fixécheste duro e forte.
fixécheste duro e forte.
Termaches do meu peso,
cada vez que camiñei até rebentar,
cada vez que traballei até quebrar.
Ámasme, corpo...
como podo aceptar, daquela,
a posibilidade de non desexarte.
Tere Irastortza