Unha nai que treme: á Casa de Rosalía
 |
||
 Rosalía en Camiño |
||
 |
Tradución: Isaac Xubin
Ao interior: instrucións
En todo está e ti es todo,
pra min i en min mesma moras;
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras
Negra sombra. Rosalía de Castro.
Colle a cuncha e terma dela nas mans;
pecha os ollos durante os primeiros intres,
mirando o mar por baixo das pálpebras;
por fóra ten unha feitura áspera
para defenderse dos ataques;
por dentro é suave, sen arestas,
para que así o sinta aquel que entre.
para que así o sinta aquel que entre.
Colle a cuncha, aloumíñaa,
xa sabe ben o que é perder
todo aquilo que teña dentro
e que, unha vez baleira,
non importe a quebra.
Terma desa cuncha entre as dúas mans
preto do corpo;
cando lle fagas caricias esquecerás
que é ela quen acariña
que é ela quen acariña
o teu baleiro,
e que precisa dunha cuncha recia
e que precisa dunha cuncha recia
a buguina.
As traducións dos poemas
de Teresa Irastortza son
obra de Isaac Xubín
Tere Irastortza